Рецензии, Филм

Среќно меланхолична, (не)обична љубов

Гледај.мк

„Доказ за маестралната целина на филмот е фактот дека гледачот полека дознава за сите трагедии што се случиле во нивните животи, но тоа никогаш не е форсирано, туку напротив, предизвикува надежна, среќна меланхолија.“

Кон „Сосем обична љубов“ во режија на Лиза Барос Ца и Глен Лејбурн, сценарио на Овен МекАферти, кинематографија на Пирс МекГрел Оцена: 4.5/5 Насловот на филмот „Сосем обична љубов“ кој го отворил 64-тото издание на филмскиот фестивал во Корк, Република Ирска, како да кажува сè, но истовремено и многу малку за ова 92 минутно остварување. Приказната е навидум едноставна и тривијална - долгогодишен, хармоничен живот помеѓу двајца средновековни сопружници режиран од луѓе кои самите живеат во брачна заедница. Магијата на…

Рецензии, Филм

Што гледавме на Pravo Ljudski Film Festival? (2)

Гледај.мк

...„три кратки филмови кои, секој на свој начин, го обработуваат кршењето на човековите права како централна тема.“

Петнаесеттото издание на Pravo Ljudski Film Festival оваа година се одржува во ноември и декември, при што гледачи од целиот свет можат бесплатно да погледнат повеќе од 50 филмови поделени во пет тематски целини. Селекцијата е неверојатно разновидна и свежа, отворена кон нови и експериментални пристапи кон филмот како идеја и алатка. Од многуте филмови што ги погледнав, во овој текст издвојувам три кратки филмови кои, секој на свој начин, го обработуваат кршењето на човековите права како централна тема. https://vimeo.com/439168614…

Рецензии, Филм

Што гледавме на Pravo Ljudski Film Festival?

Гледај.мк

„Два кратки филмови кои (иако во различни програмски целини) се бават со слична тематика – човечкото влијание врз природата, прикажано преку големи пространства вода и нивната спротивност, песочните брегови.“

Петнаесеттото издание на Pravo Ljudski Film Festival оваа година се одржува во ноември и декември, при што гледачи од целиот свет можат бесплатно да погледнат повеќе од 50 филмови поделени во пет тематски целини. Програмата е неверојатно разновидна и свежа, отворена кон нови и експериментални пристапи кон филмот како идеја и алатка. Од изборот кој го нуди фестивалот, во овој текст издвојувам два кратки филмови кои (иако во различни програмски целини) се бават со слична тематика – човечкото влијание врз…

Рецензии, Филм

Самотија како терапија

Гледај.мк

„Начинот на кој режисерката се изразува, преку низата еднолични и репетитивни кадри (во кои главниот протагонист е токму нејзиниот лик кој ретко менува израз), може да се протолкува исто толку симпатично колку и отуѓувачки.“

Kон „Пластична куќа“ во режија и кинематографија на Алисон Чорн Оцена: 3.5/5 Документарното првенче на австралиско-камбоџанската режисерка Алисон Чорн е длабоко, интимно патешествие во нејзиниот избран начин како да се справи со трагедијата која ја искусила. Со времетраење од околу 46 минути, таа есенцијално го прикажува својот начин на жалење кон нејзините починати родители, решавајќи да се фокусира на физичка работа во нивната „пластична куќа“ растејќи различни видови на растенија. Амбиенталната и двосмислена природа на документарецот го довела дури на…

Рецензии, Филм

„Проксима“ – Ода за љубовта на една мајка

Гледај.мк

„Црпејќи ја својата инспирација токму од љубовта на една мајка кон своето чедо и нејзината тврдокорност, режисерката Алис Винкор ги поставила темелите на приказната во „Проксима“.“

Оцена: 9/10 Мајка со големи сништа, а уште поголема љубов кон ќерка си, обидувајќи се да воспостави рамнотежа во својот живот, дава сè од себе да биде успешна во професијата, а притоа да не пропушти ниту миг од животот на сопственото дете. Во прашање е само нејзината способност да се избори со препреките на патот. Црпејќи ја својата инспирација токму од љубовта на една мајка кон своето чедо и нејзината тврдокорност, режисерката Алис Винкор ги поставила темелите на приказната која…

Cinema, Рецензии, Филм

Созревањето на еден наивен „Кожурец“ во зрела пеперутка

Гледај.мк

"Леони Крипендорф ја има женската перспектива како голема предност, но ова 94 минутно остварување страда од позајмените аспекти на веќе познати и надалеку признаени филмови".

Кон „Кожурец“ во режија и сценарио на Леони Крипендорф, кинематографија на Мартин Неумајер Вториот долгометражен филм на германската режисерка Леони Крипендорф истражува можеби една од најпопуларните тематики во 21-виот век - губењето на детската невиност и наивност. Со премиера на Берлинскиот филмски фестивал во рамки на проектот „Генерација“ пред пандемијата да стане новата нормалност, овој филм теоретски ги содржи сите состојки за да биде надалеку допадлив, симпатичен и притоа да остави белег врз генерацијата З. Единствената причина за скептицизам би било прашањето - како да се реформулира една веќе „исцрпена“ тема и да се стави свој печат врз неа? Леони Крипендорф ја има женската перспектива како голема предност, но ова 94 минутно остварување страда од позајмените аспекти на веќе познати и надалеку признаени филмови. „Кожурец“ во фокус ја става 14 годишната протагонистка Нора (Лена Урзендовски) низ призмата на едно особено жешко лето во Берлин, Германија. Таа најчесто се дружи со својата постара сестра Јуле (Ана Лена Кленке) и нејзината најдобра другарка Ејлин (Елина Вилданова). Постарите девојки имаат само две нешта на ум - момчиња и нивниот надворешен изглед. Нора воопшто не се вклопува со тоа друштво, но таа не знае за ништо друго освен тоа, се додека не ја запознае безгрижната „машкоданка“ Роми (Јела Хасе). Како што времето станува потопло, така и ненадејното пријателство помеѓу двете девојки станува се поинтимно и романтично, раскажано преку кадри кои изобилуваат со интимни прегратки во базени, житни полиња и кровови на зградите во Берлин. Убавината на раскажувањето на режисерката лежи во соработката со својот кинематограф, кој фантастично го доловува летото во Берлин преку сите живописни бои на спектарот. Интимните моменти помеѓу Роми и Нора се снимени толку внимателно и нежно, што гледачот може да си замисли дека ги набљудува во реално време. Таа техника потсетува на хитот од 2017 година „Викај ме со твоето име“, кој не само што ги разработува истите теми на откривање на сексуалноста, туку и поттикнува чувства на транспортација во…

Рецензии, Театар

Пророштвото на миленијалците за иднината која доаѓа

Гледај.мк

....„неизмерно се радувам на пркосот на Пресврт и нивната одлука да се впуштат во целосно непознати води и да понудат една нова и флексибилна дефиниција за театарска претстава во Македонија.“

Кон „Иднината е приватна“, по текст и режија на Милош Б. Андоновски. Играат  Ангела Стојановска, Наталија Теодосиева, Дени Стојанов, Дарко Ристовски, Нина Елзесер и Христијан Поп-Симонов како гласот на Адам. Продуцент: Петар Антевски, костимографија: Ирина Тошева и Катерина Блажевска Тошева, сценографија: Наташа Вчкова и Велко Бебековски, шминка: Виктор Мирчевски, музика и анимации: ИСКРА, стрим: Пирка. На што си помислувате кога ќе го чуете прашањето: што е тоа театарска претстава? Класичните дефиниции би рекле дека за театарска претстава се потребни три…

Рецензии, Филм

Што гледавме на Младински Филмски Фестивал?

Гледај.мк

Две кратки рецензии за филмови од домашната програма.

Младински Филмски Фестивал, годинава за првпат самостојно одржан, е фестивал на кратки филмови за автори до 24 години. На 28 и 29 август во дворот на Кинотеката се одржаа двете фестивалски вечери со вкупно 20 кратки филмови распоредени во 3 категории.  Организаторите на фестивалот во…

Рецензии, Филм

Македонски премиери на МакеДокс 2020

Гледај.мк

Три кратки рецензии за македонските документарци премиерно прикажани на МакеДокс 2020.

Во август годинава за првпат се одржа хибридно издание на Фестивалот на креативен документарен филм МакеДокс. Освен традиционалните фестивалски денови, ваквата новина овозможи и едномесечно уживање во разновидната селекција преку платформата Cinesquare. Премиерно беа прикажани и три македонски документарни филмови,…

Рецензии, Филм

Кратки кинематографски премини низ историјата преку високо одржливата современа архитектура

Гледај.мк

„Растенијата се однесуваат различно во нечие присуство.“

Кон  „Струење“ – Currents Низ повеќето сцени на краткометражниот, документарен филм ,,Струење” се брануваат долгите ходници обраснати со висечко зеленило, чии што пасажи наизменично осветлуваат, затемнуваат, водејќи ја приказната на некогаш познатиот хотел во Југославија. Хрватската режисерка, воедно и снимател - Катерина Дуда ја доловува поетичната симбиоза на еден споменик кој одекнува низ ходниците на времето. Наводно филмот има за цел да промовира идеја за уметничка култура, која била охрабрувана помеѓу работниците во времето на социјализмот. Преку синтетизирањето на историјата,…