Кон „Враќањето на Мери Попинс“, во режија на Роб Маршал, сценарио на Дејвид Меги, музика на Марк Шеиман и Скот Витман. Оцена: 3/5 Често се прашувам која е потребата за снимање на n-ти дел од некоја приказна, особено кога станува збор за филмови кои го издржале т.н. тест на времето и постојат како кохерентно спакувани засебни целини. Треба ли да ја прифатиме идејата дека „сѐ е веќе измислено“ или едноставно Дизни пресметано ја капитализира носталгичноста на публиката? Во случајот на…
...„огромни количества агресивен оптимизам, но без никаква наративна вредност. “