„Претставата ја транспортира публиката на сцена, а ликовите, извлечени од колективната потсвест, одѕвонуваат во иста фреквенција со нејзиниот внатрешен монолог.“

Од изведбата на „Физика на тагата“ на Бела Ноќ, 06.10.2018, во Скопје. Режисер: Милош Андоновски Изведба:  Театар Куманово Има ли тагата вкус, мирис, боја? Може ли да се измери? Да се процени или пресмета? Тим на искусни физичари тргнува да ги открие овие одговори. Романот на Георги Господинов, „Физика на тагата“, има важна улога во ова истражување. Физичарите го читаат и мерат, одигрувајќи сцени од кратките приказни во него. Драмската адаптација на Ивана Нелковска го создава сврзното ткиво меѓу сцените…

„Иако трае едвај 23 минути, содржината е паметно презентирана со темпо кое дозволува заокружување на едно целосно емоционално патување.“

Кон „Ситница“ во режија и сценарио на Младен Станиќ, кинематографија на Сара Мориц. Оцена: 4/5. Постои една стара изрека дека луѓето кои најмногу ги сакаш, најмногу и ги повредуваш. Филм, книга, перформанси - голем број од највлијателните творби во историјата ја делат истата конотација. Не е изненадно што токму тие најдлабоки емоции се користат за креација на први обиди во кинематографијата. Токму таков пример претставува студентскиот краток филм на Младен Станиќ „Ситница“ кој користи семејна несреќа и смрт како двигател…

„Режисерот умешно и успешно претопува семејна трагедија и тешка болест како рак во (црн) хумор, наоѓајќи го совршениот баланс тоа да изгледа допадливо и прифатливо.“

Оцена: 7.5/10 За некого секојдневие, за некого комедија, судир на суровата реалност и црниот хумор. Драмата „Исцелител“ е дебитантски долгометражен филм на режисерот и сценарист Ѓорче Ставрески. Филмот е во македонско-грчка копродукција, сниман на територијата на Македонија. Во главната улога игра Благој Веселинов кој го толкува ликот на безнадежниот  механичар Веле. Веле и неговиот болен татко Саздо (Анастас Тановски) живеат во стан во Скопје, каде синот работи како механичар во железничката станица. Саздо боледува од рак на белите дробови и…

„Дали тие намерно одлучиле да направат едно колективно патување со временска машина во 20тиот век за да ни посочат дека тогашните проблеми на Балканот се актуелни и денес? Или пак, оваа постановка е резултат на буквалистичко читање на драмскиот текст?“

Кон изведбата на „Буре барут“ на МОТ 2018. Режија: Нина Николиќ, продукција: Босански национален театар од Зеница. Оцена: 2/5. Секогаш кога ќе дознаам дека се подготвува нова постановка на некој од веќе многу поставуваните драмски текстови, се прашувам што ново ќе понудат режисерот и актерскиот ансамбл, како ќе ги направат репликите релевантни за новиот контекст. Инаку зошто би одлучиле да инвестираат време, труд и финансии во показна вежба наречена „поставување на култен текст по формулата од праизведбата“? Периодов често си…

...„во претставата вградил мрачно огледало низ кое публиката треба да се види себеси. Да се види и да се соочи со изолацијата и загушувањето на сопствената емпатија.“

Од изведбата на „Пасија по Биби“ 25.09.2018, 43 МОТ 2018 Текст, режија, музика, сценографија: Петар Милошевски.   „Изведувај ми! Играј ми некаква улога!“ - Господарот, кон Биби Во „Пасија по Биби“, публиката не може, но да не се судри со сопствената изолација. Во проектот во кој е автор, одговорен за светло, музика и дизајн на сцена, Петар Милошевски успева да создаде сложен преглед на болките и болестите на денешницата во нешто помалку од еден час. Во светот во кој луѓето…

...„88 минутна прослава за музиката со сите нејзини можни облици, инструментални изведби и културно-историски позадини.“

Кон „Звуци и тишина: Патувања со Манфред Ајхер“. Сценарио, режија и кинематографија на Питер Гајер и Норберт Видмер. Оцена: 4/5. Музиката е како бран, истовремено доволно силна за да нè „потопи“ со емоции и доволно нежна за секоја пречка на нејзиниот пат да влијае врз финалната форма. Ова е централната филозофија на креативниот номад Манфред Ајхер, кој е главен продуцент во култната ECM продуцентска куќа. Неговата посветеност кон личниот уметнички идеал (беспрекорно чист музички израз кој блажено ги обзема сетилата…

„Откако ќе ја „пробиете“ формулата, сцените одеднаш не се толку занимливи, иако го задржуваат вниманието до самиот крај.“

Од изведбата на 43. МОТ, на 25.09.2018 Режија: Кокан Младеновиќ. Продукција: Народен театар - Битола.   „Прво беше темно, па би светло, па Господ ги направи Македонците!“ Со зурли, тапани и изненадувачки - рап нумери, започна почетокот на претставата „Но(е)ва Македонија“. Ансамблот од првиот момент ја нападна сцената. На неа, колосалните дрвени ребра на звучната Ноева Арка се прошарани со платна во македонското жолто и црвено. Облечени во шлемови на антички воини, актерите како да водат војна со тој необичен…

...„ќе продолжи да зрее со секоја наредна изведба со што може да се развие во ново капитално дело од македонскиот театар.“

Кон изведбата на „Црнила remix“ на МОТ 2018. Идеја и режија на Јордан Симонов, работена според „Црнила“ на Коле Чашуле. Како да се интерпретира убиството на идеалите за да се понуди свежо видување и за оние кои веќе виделе неколку постановки на „Црнила“ и за младите за кои култниот текст на Чашуле е „само уште една лектира“? Оригиналноста на „Црнила remix“ лежи во музичката обработка на приказната - резултат на соработката меѓу Симонов и хип хоп екипата „Зад аголот“. Претставата…

„Андоновски промислено ја остава сцената скоро празна и го дава главниот фокус на Спировска и на Селма. „Јас, Селма“ има срце, затоа што Симона Спировска игра со срце.“

Од изведбата на „Јас, Селма“ на 20.05.2018, во МКЦ. Режија: Милош Андоновски Игра: Симона Спировска Монтажа на звук: Сашко Потер Мицевски Во монодрамата  „Јас, Селма“ , ја запознаваме Селма, која пребегнува во Македонија во последниот момент пред да се затворат границите. Срамежлива и повлечена, пелтечи кога треба да говори македонски. Во фиктивната блиска иднина во која се случува дејството, таа се запознава со актерката Симона Спировска, која треба да ѝ помогне да го научи јазикот. Низ интеракцијата на Селма со Симона,…

„Приказната е скоро совршена, лесно и брзо се развива, а притоа има и пресврт преку кој режисерот си игра со вашите чувства, гледишта и морален суд.“

Оцена: 8.5/10 Летото претставува симбол на слобода, насмевка, љубов и авантура, а култниот Ингмар Бергман нè враќа на почетокот на филмскиот жанр именуван драма/романса. Шведскиот режисер Бергман со овој филм покажува зошто го носи епитетот култен филмски уметник. Носителот на дури 9 номинации за „Оскар“ од филмската академија постави постулат за современата, модерна драма/романса од кого сите нови режисери црпат инспирација. „Лето со Моника“ е црнобел филм од 1953 година сниман со ограничен буџет, кој е едвај одобрен од  филмската…